LOGOPEDIA W PRZEDSZKOLU
DRODZY RODICE
Na początku każdego roku szkolnego, prowadzone są przesiewowe badania logopedyczne wszystkich dzieci. Na tej podstawie dzieci zakwalifikowane są na terapię grupową w zależności od indywidualnych potrzeb. Na podstawie badań logopedycznych zostaje sformułowana diagnoza logopedyczna i opracowany grupowy i indywidualny plan terapii dla każdego dziecka. Terapia prowadzona jest w grupach czteroosobowych, raz w tygodniu i trwa 30 minut. Pamiętajcie, że najważniejszym elementem terapii logopedycznej jesteście WY - RODZICE ! Bez codziennych, systematycznych ćwiczeń, same spotkania z logopedą nie przyniosą oczekiwanych efektów. Logopeda bowiem ma za zadanie ukierunkować, wspomagać i wspierać rodziców w terapii dziecka. .Wystarczy kilka minut ćwiczeń, które warto wplatać w codzienne czynności, np.w drodze do przedszkola, podczas spaceru, przed lustrem po umyciu zębów, w czasie podroży samochodem. Dzieci, które uczęszczają na terapię robią widoczne postępy w rozwijaniu mowy, szczególnie te, które mają wsparcie i pomoc w rodzinie.
W razie pytań proszę o kontakt
TEL: 604 554 989
E- mail: Andzia677@interia.pl
Anna Bodzioch
Logopeda zajmuje się:
- profilaktyką wad wymowy, m.in. prowadząc grupowe i indywidualne zajęcia logopedyczne i logorytmiczne w przedszkolach;
- przeprowadzaniem przesiewowych badań logopedycznych;
- terapią wad wymowy dzieci, młodzieży i dorosłych;
- terapią zaburzeń mowy;
- terapią zaburzeń głosu;
- terapią zaburzeń języka pisanego (dysleksja, dysgrafia, dysortografia);
- terapią karmienia i połykania.
W czasie terapii logopeda skupia się przede wszystkim na korygowaniu zaburzonej mowy, ale pamięta również o ćwiczeniach usprawniających narządy artykulacyjne, percepcję wzrokową, percepcję słuchową, orientację przestrzenną oraz motorykę dużą i małą. Wprowadza też elementy ćwiczeń ułatwiających naukę czytania i pisania, doskonali rozwój ruchowy i emocjonalny.
Terapia prowadzona jest w grupach czteroosobowych
Ile czasu trwa terapia logopedyczna?
Nie ma jednoznacznej odpowiedzi na to pytanie- każde dziecko jest inne, a terapia dostosowywana jest indywidualnie do rodzaju i ilości wad wymowy. Czas trwania terapii zależy od wielu czynników. Najważniejsze czynniki wpływające na czas trwania terapii to:
- rodzaj wady wymowy, rodzaj zaburzenia mowy;
- wiek pacjenta;
- jak często i systematycznie pacjent ćwiczy;
- nastawienie samego pacjenta (pozytywne z pewnością przyniesie szybsze efekty);
- współpraca z rodzicami lub opiekunami dziecka, pacjenta.
Musimy zdawać sobie sprawę, że niepoprawna wymowa nie jest chorobą, na którą możemy podać jedno skuteczne lekarstwo. Najlepszą i jedyną metodą na wady wymowy jest ciężka i żmudna praca oraz systematyczne ćwiczenia.
Terapia logopedyczna obejmuje:
- wywołanie głoski w izolacji;
- utrwalanie głoski w sylabach, wyrazach, zdaniach;
- automatyzację w mowie spontanicznej.
Przyczyny zaburzeń mowy:
Dziecko musi się uczyć mowy tak jak wielu innych sprawności, które przeradzają się w umiejętności. Poziom mowy bywa u dzieci bardzo różny. Są takie, które zaczynają mówić wcześnie i ich wymowa jest prawidłowa i takie, które w wieku 7 lat wypowiadają się jeszcze nieprawidłowo, a ich mowa jest niewyraźna, mało komunikatywna.
Przyczyny zaburzeń mowy, w tym wad wymowy, mogą być bardzo różne, np.:
- wada zgryzu lub uzębienia,
- osłabienie słuchu fizycznego (niedosłuch),
- opóźnienie lub zaburzenie słuchu mownego (tzw. słuchu fonematycznego),
- mała sprawność narządów artykulacyjnych (warg, języka podniebienia miękkiego),
- dysfunkcje połykowe,
- przerost migdałka gardłowego,
- zaburzenia kinestezji artykulacyjnej (tzn. wzorców ułożeń narządów mownych właściwych dla poszczególnych głosek),
- nieprawidłowe wzorce mowy (wadliwa wymowa osób z otoczenia, zbyt szybkie tempo mowy rodziców itp.),
- zaniedbania środowiskowe,
Najczęściej spotykane wady wymowy u dzieci:
Wady wymowy czy zniekształcenie mogą dotyczyć każdej głoski. Wśród tych najczęściej spotykanych można wymienić:
- Seplenienie, czyli zastępowanie głosek szumiących sz, ż, cz, dż syczącymi s, z, c, dz (np. szafa – safa, czapka – capka).
- Seplenienie międzyzębowe – podczas artykulacji głosek syczących s, z, c, dz, język wsuwany jest między zęby.
- Rotacyzm, czyli brak artykulacji głoski r, deformacja lub zastępowaniem tej głoski inną (np. rower – jowej, ryba – lyba).
- Bezdźwięczność (całkowita lub częściowa) – zastępowanie głosek dźwięcznych ich bezdźwięcznymi odpowiednikami (np. woda – fota).
- Artykulacja zmiękczona głosek syczących (np. sanki – sianki, zupa – ziupa)
- Wymowa niedbała spowodowana brakiem otwierania ust przy mówieniu, zaciśnięciem szczęk – powoduje to odbiór mowy niewyraźnej i niezrozumiałej.
Ćwiczenia narządów artykulacyjnych
Ćwiczenia żuchwy:
- opuszczanie i unoszenie;
- przesuwanie w prawo i w lewo;
- wysuwanie do przodu;
- żucie (przy zamkniętych wargach).
Ćwiczenia warg:
- szerokie otwieranie ust i zamykanie;
- cmokanie;
- parskanie (wibracja warg);
- nagryzanie warg;
- zakładanie wargi dolnej na górną i górnej na dolną;
- nadymanie policzków;
- naprzemienny uśmiech , następnie dzióbek;
- „Wąsy” – utrzymanie słomki do napojów między nosem a górną wargą;
- „Rybka”–wargi wysunięte do przodu, powolne otwieranie i zamykanie
warg – tworzenie kształtu koła.
Ćwiczenia języka:
- wysuwanie i chowanie języka;
- unoszenie języka do nosa i opuszczanie go na brodę;
- wysuwanie do kącików ust;
- oblizywanie warg ruchem okrężnym;
- oblizywanie zębów ruchem okrężnym;
- kląskanie (konik);
- „Liczymy zęby” – dotykanie czubkiem języka kolejnych zębów (górnych
i dolnych);
- wypychanie językiem policzków;
- malowanie podniebienia czubkiem języka;
Ćwiczenia podniebienia miękkiego:
- ziewanie;
- chrapanie na wdechu i wydechu;
- pokasływanie (z językiem wysuniętym na brodę);
- wdech przez nos i wydech przez usta przy szeroko otwartych ustach;
- naśladowanie odgłosów płukanego gardła;
- naśladowanie odgłosów gęsi – gęganie.
Ćwiczenia oddechowe
- nadmuchujemy balony – ćwiczymy fazę długiego wydechu
- dmuchamy na wiatraczki, paski papieru, waciki, piórka, piłeczki, itp.
- dmuchamy z wykorzystaniem słomki i wody np. robimy w wodzie
bąbelki(mocno, słabo), wydmuchujemy bańki mydlane
- przenosimy za pomocą słomki lekkie przedmioty np. skrawki papieru (rybki)
- robimy na kartce, różnokolorowe kleksy za pomocą farby plakatowej,
następnie dmuchamy na nie przez słomkę z różną siłą i pod różnym
kątem. Rozdmuchiwana farba przypomina kolorowe kwiaty.
- wdmuchujemy piłeczki do bramek – kto strzeli więcej goli.
- gramy na trąbce, gwizdku, na organkach.
- przedmuchujemy z jednej strony na drugą papierowe statki, piórka, papierowe kulki,
Ćwiczenia pionizujące język
Wesoły konik – kląskanie (ważne jest aby buzia była otwarta)
Mycie zębów- czubek języka myje- dotyka wszystkie ząbki na górze (buzia otwarta)
Liczenie górnych ząbków – czubek języka dotyka po kolei wszystkich ząbków na górze (ważne aby buzia była otwarta)
Malarz- język maluje sufit w buzi (podniebienie)
Muchomorek – rysujemy kropki czubkiem języka na podniebieniu
Samochód na parkingu – język udaje, że jest samochodem, który może zaparkować tylko w jednym specjalnym miejscu: na wałku dziąsłowym. (buzia otwarta)
Młotek – szybkie uderzanie czubkiem języka w wałek dziąsłowy – buzia otwarta (język udaje młotek, który wbija gwoździa)
Winda- przytrzymywanie kilka sekund przyklejonej całej powierzchni języka na podniebieniu, przy szeroko otwartych ustach.
Artykuł dla rodziców.
Propozycje ćwiczeń logopedycznych dla dzieci :
Ćwiczenia logopedyczne:
Propozycje ćwiczeń dla dzieci - szereg "syczący", "ciszący", "szumiący" oraz głoska "r"
Zabawy z głoską "sz"
ahttps://www.youtube.com/watch?v=yfCB8APoeBo
Uczymy się prawidlowo oddychać i usprawniamy narządy artykulacyjne
https://www.youtube.com/watch?v=Lod1r88h61I
ćwiczenie oddechowe z rękawiczką
https://www.youtube.com/watch?v=jLI4j4TYXBU
Ćwiczenia z kostką do gry:
Jak powstają głoski: sz, ż, cz, dż.
Ćwiczenia oddechowe w wykonaniu przedszkolaków z wykorzystaniem rękawiczki, kubeczka i słomki.
Katia
Marcelek